นานๆทีจะได้เขียน Blog นอกสถานที่ซักที
ตอนนี้นั่งอยู่ในเต็นท์ที่อ่างเก็บน้ำใกล้ๆน้ำตกเจ็ดคด…อะไรซักอย่างที่สระบุรี (อย่างร้อนเลย) กำลังรอเพื่อนๆน้าที่มาด้วยกันทำกับข้าวอยู่ (คิดจะไปช่วยบ้างมั๊ยเนี่ย) แต่ด้วยความเก็บของเมื่อเช้าอย่างรีบร้อนเลยไม่ได้เอาบลูทูธติดมาด้วย ทำให้ต้องรอกลับไปอัพจริงๆที่บ้าน แต่อารมณ์กำลังได้ เลยขอนั่งเขียนไปพลางๆละกัน
ช่วงประมาณสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมานี่ได้ทำตามความตั้งใจอยู่อย่างคือ การวิ่ง !! ใช่ วิ่ง นี่แหล่ะ แบบว่าตั้งหน้าตั้งตาว่าจะวิ่งๆตั้งหลายครั้งแล้ว แต่จนแล้วจนรอดก็วิ่งได้อย่างเก่งไม่เกินสี่ห้าครั้งก็หยุดทุกทีแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ตรงที่มันเกินสี่ครั้งมานั่นแหล่ะ แล้วมีอยู่วันนึงกำลังวิ่งๆอยู่แล้วก็เกิดความรู้สึกที่ว่า จริงๆแล้วการวิ่งรอบหมู่บ้านมันก็ทำให้เราผ่านอะไรหลายๆอย่าง เหมือนกัน
ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นต้นโมกหน้าบ้านที่หอมแบบเย็นๆ…
กับต้นปีบที่ไม่ค่อยจะเห็นใครปลูกกัน
ได้กลิ่นดินที่ฟุ้งขึ้นมาจากบ้านที่กำลังรดน้ำต้นไม้
ได้กลิ่นกับข้าวจากบ้านที่ใครซักคนคงกำลังตั้งใจทำ
ได้กลิ่นชมพู่ริมรั้วที่หล่นจากต้นไปแตกอยู่บนพื้น
ได้วิ่งผ่านดอกลั่นทมที่หอมจนคนต้องเปลี่ยนชื่อเพื่อจะปลูกไว้ในบ้านอย่างสบายใจ
สุดท้ายเราก็วิ่งผ่านมันไปรอบแล้วรอบเล่า ..
ก็คงคล้ายๆกับชีวิตคนเราที่ต้องผ่านอะไรมากมาย
เศร้าโศก เสียใจ
ดีใจ
รัก
โกรธ เกลียด
สบายใจ
หรือแม้กระทั่ง เฉยๆ
และก็เช่นกัน สุดท้ายเราก็ต้องผ่านมันไปเช่นกัน
และก็เช่นกัน น้าๆเค้ากับข้าวเสร็จแล้ว ไปกินก่อนนะ
ก่อนจะไปขอปิดท้ายด้วยรูปอีกซักเล็กน้อย ติชมได้ตามชอบใจน่อ และภาพชุดนี้ขอตั้งให้เป็น ชุดภาพกระต่ายยอดเยี่ยมประจำปีของเราเลยละกัน ^^
ปล. ปีนึงมันจะได้ถ่ายกระต่ายซักกี่ครั้งกันเชียว
ปปช. สังเกตุดูจะเห็นว่าไม่มีรูปน้ำตก เพราะว่าเราไม่ได้เดินไปนั่นเอง ก็มันไม่มีน้ำอ่ะ อิอิ
บริเวณที่กางเตนท์
นี่แหล่ะ พระเอกของเรา (หรือนางเอกหว่า – -“)
เข้าไปดูรูปต่อข้างในนะ