Life (without s)
บล็อกนี้ขอสั้นๆ ง่ายๆ สองอาทิตย์ก่อนไปปราณบุรีมา … ไปเที่ยวส่งเพื่อนวะ ไปเรียนต่อป.เอกที่ญี่ปุ่น …
ก่อนที่จะลงรูปจากกล้องใหญ่ ขอแปะรูปจากมือถือไว้ก่อนละกันนะ
จริงๆแล้วตั้งใจจะทำวิดีโอเล็กๆน้อยๆให้วะ .. แต่ไม่สำเร็จ .. ได้มาแค่นิดๆหน่อยๆ แถมเสียงลมก็ดังอีก … อัพไว้ให้ดูนิดหน่อยก็ยังดีเนอะ ^^
Goodluck my friend …
Va Farewell 2 from ZiiT on Vimeo.
Va Farewell 1 from ZiiT on Vimeo.
ปล. ช่วงนี้ ยายไม่ค่อยสบายๆ นอนรพ.อยู่หลายวันเลย ก็เลยต้องไปๆมาๆรพ.บ้าง บ้านน้าบ้าง … ก็เลยไม่ค่อยมีเวลา 🙂
เดือนนี้เป็นเดือนแห่งการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งในชีวิตของผม…
หลังจากจบม.ปลาย สอบเอ็นทรานซ์เข้ามหาลัย… จนถึงรับปริญญา มาถึงวันนี้การทำงานที่ตลาดหลักทรัพย์ครบ 3 ปีกว่าๆ ก็เป็นอันสิ้นสุดลง …
แน่นอนว่าระหว่างการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ มีอะไรให้คิดเยอะแยะมากมาย เช่น
ที่ทำงานใหม่จะเป็นอย่างไรบ้าง ?
ความสัมพันธ์กับเพื่อนๆพี่ๆในทีม จะยังรู้สึกดีต่อกันใช่มั๊ย ?
แล้วที่ใหม่ล่ะ เพื่อนๆพี่ๆร่วมงานเราเค้าจะยินดีต้อนรับเราใช่มั๊ย ?
ต่อไปต้องเดินทางไกลขึ้น จะเหนื่อยมั๊ยนะ ?
จะลาออก เราต้องทำเรื่องยังไง ? แล้วจะบอกพี่ๆเพื่อนๆว่ายังไง
ถ้ามีใครซักคนอยากให้อยู่ต่อ .. เราจะตอบเค้าอย่างไร ?
เราคิดดีแล้วใช่มั๊ย ?
ยังมีงานอะไรค้างคาอยู่รึป่าว ?
ถ่ายทอดงานล่ะ ? ต้องทำยังไง ?
ทั้งหมดทั้งปวงล้วนเป็นคำถามที่วนไปเวียนมา บ้างก็หาคำตอบได้ บ้างก็หาคำตอบไม่ได้ … แต่หลายๆครั้งก็ได้กำลังใจจากคนรอบข้าง ช่วยให้เราผ่านความคิดอันวนเวียนออกมาได้
หรือว่า… นี่คืออีกก้าวหนึ่ง ของการเป็น “ผู้ใหญ่”
ข่างล่างนี้เป็นอีเมลที่ผมส่งเพื่อลาพี่ๆใน SET ขอเก็บไว้ตรงนี้เป็นอีกความทรงจำนึงที่สวยงาม
หลังจากเวลา 3 ปีกว่าๆผ่านไป…. วันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะมาทำงานที่นี่แล้ว ผมจึงถือโอกาสนี้บอกลาพี่ๆเพื่อนๆทุกคนครับ ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ๆเพื่อนๆที่นี่ล้วนดีกับผมมากมาย… มากจนผมรู้สึกเสียใจที่ต้องเดินจากบ้านหลังนี้ไป…
ผมอยากจะ”ขอขอบคุณ”เพื่อนๆพี่ๆทุกคน ที่คอยสอนสั่งสิ่งๆต่างๆตลอดมา หลายๆครั้งผมทำผิด หลายๆครั้งผมใจร้อน ก็ได้พี่ๆคอยช่วยแนะนำ ซึ่งทำให้ผมได้เรียนรู้เติบโตขึ้นเป็นอย่างมาก จากจุดเริ่มต้นเป็นเด็กจบใหม่ที่ไม่ค่อยรู้อะไรมากมาย ค่อยๆได้รับประสบการณ์ทำงาน ได้รับความใจดีเอิ้อเฟิ้อจากพี่ๆเพื่อนๆ ได้รับการให้อภัย… ขอขอบคุณมากครับ ผมพูดได้เต็มปากว่าผมภูมิใจที่ได้มาทำงานที่นี่ มาอยู่ทีมๆนี้ ที่มีพี่ๆเพื่อนๆทุกคนครับ
อีกอย่างที่ขาดไม่ได้คือ ผมขอกล่าวคำว่า”ขออภัย”กับเพื่อนๆพี่ทุกคนครับ ผมเชื่อว่าหลายๆครั้งผมคงทำให้พี่ขุ่นเคืองหมองใจ ทั้งจากการทำงานและหลายๆครั้งการพูดเล่นของผมซึ่งเหมือนว่าจะเป็นการไม่เคารพพี่ๆ บางครั้งผมยังแกล้งพี่ๆด้วยซ้ำไป แต่ทั้งหมดผมทำไปด้วยความรักและแค่เพียงเพื่อให้เกิดความเฮฮาสนุกสนานเท่านั้น ส่วนพี่ๆ User ก็มีหลายๆครั้งที่ผมช่วยเหลือพี่ๆไม่ได้อย่างที่ควรจะเป็น หรือทำงานผิดพลาดไปบ้าง ก็ต้องขออภัยพี่ๆมา ณ ที่นี้ด้วยครับ พี่ๆ System ก็เช่นกันต้องขออภัยในหลายๆครั้งที่ผมอาจจะกดดันหรือมีบ้างที่เราโต้เถียงกัน แต่ขอให้รู้เถอะครับว่าทั้งหมดนั้นผมทำไปเพราะอยากให้ทุกอย่างออกมาดีที่สุด ขออภัยด้วยนะครับ
สุดท้ายผมขอขอบคุณในมิตรภาพดีๆที่ทุกคนมีให้ผม ผมเชื่อว่าสิ่งดีๆเหล่านี้จะทำให้ผมจำอยู่ในใจไว้เสมอครับ และขอให้เพื่อนๆพี่ๆมีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขในทุกๆวัน และหวังว่าเราจะมีโอกาสพบเจอกันในวันข้างหน้าครับ
ขอบคุณมากๆครับ
แก้ว
วันนี้ได้เห็น MV อันนึงซึ่งถูกโพสต์ผ่าน Facebook
มันอดไม่ได้ที่จะไม่เขียนถึง …
MV ที่ว่านี้เป็นผลงานของเพื่อนคนนึง …
คนที่รู้จักกันมานาน …
นานจนเลิกนับปีไปแล้ว …
ซึ่งทุกคนก็ล้วนเลือกทางเดินของตัวเอง ไปทำในสิ่งที่ตัวเองถนัด …
แล้ววันนี้ก็ได้เห็นถึงความสำเร็จ
ซึ่งเกิดขึ้นบนความแตกต่างในการเลือกทางเดินนั้นๆ …
ปล. เพื่อนผมคนร้องนำนะครับ
เช้านี้ตอนกำลังเดินไปซื้อกาแฟ …
มีสายโทรศัพท์จากพี่ที่ทำงานคนนึง ในใจก็คิดว่า… ระบบเป็นอะไรอีกแน่ๆเลย วันยุ่งๆคงกลับมาอีกครั้ง …
แต่สิ่งที่ได้รับรู้กลับต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง …
ความรู้สึกว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออก…
ภาพบางภาพในอดีตมันพรั่งพรูออกมาจนรับไม่ทัน
เมื่อรู้ข่าวที่ว่า พี่ PM ของทีมที่ดูแลเรามาตลอดสามปีที่ผ่านมา ได้เสียชีวิตลงแล้ว…
พี่ที่อธิบายงานวันแรก… ว่าเราต้องทำอะไรบ้าง
พี่ที่คอยสอนสิ่งต่างๆ… เวลาที่เราไม่รู้
พี่ที่คอยดุ… ตอนเล่นกันเกินกว่าเหตุ
พี่ที่คอยช่วยลุ้น… เวลาระบบมีปัญหา
… หลับให้สบายนะครับ
วันนี้ตอนกลับบ้านแวะซื้ออะไรกินที่ตลาด ในซอยที่กำลังทำถนนอยู่ …
และสายตาก็กวาดไปเห็นเจ้านี่ พร้อมกับข้อความ …
“ห้ามยกเล่น”
… นะ
… กรูคงจะไปยกของเมิงหรอก …
ปล. เอาฮานะคับ เห็นเครียดกันเยอะช่วงนี้
