พอดีช่วงนี้ได้อ่านหนังสือบางเล่ม ดูหนังบางเรื่อง บวกกับเรื่องราวของคนอื่นที่ผ่านหูผ่านตาเข้ามาราวกับรู้ว่าควรจะโพล่มาให้ได้ยินตอนนี้
แล้วก็นานมากๆๆๆแล้ว ที่ไม่ได้ขีดเขียนข้อความที่ไม่ต้องคอยตรวจสอบความถูกผิด เขียนมาเพราะจินตนาการ ไม่ใช่ความรู้
เรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามา ทำให้ชวนคิดถึงการดำเนินชีวิตในยุคซึ่งคำว่า "โลกาภิวัฒน์" แทบจะไม่ปรากฏให้เห็นแล้ว
การดำเนินชีวิตของ "คน" ที่เริ่มถูกเทคโนโลยีและสังคมเข้าครอบงำ …
คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มือถือ อินเตอร์เน็ตความเร็วสูง ค่อยๆกลายเป็นสิ่งจำเป็นในเวลาชั่วพริบตา
การดำเนินชีวิตที่มีแต่ความเร่งรีบ อย่างกับห้านาทีที่พักหายใจจะทำให้ใครตายงั้นล่ะ
ตื่นตอนเช้าไปเบียดเสียดกันบทท้องถนน
มีบ้าน แต่กลับต้องไปอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆใจกลางเมือง
ซื้อรถราคาเป็นล้าน เพื่อขับไปวิ่งในลู่วิ่งแคบๆที่ฟิตเนส
ฯลฯ
มีกี่ครั้งที่ทำอะไรที่อยากทำ… แต่อาจจะไม่ควรจะทำ…
สุดท้าย อย่าทำให้ตัวเองเป็นปลวก… ที่กัดแทะไม้ไปวันๆ ตายไปก็มีตัวอื่นมาแทะต่อ… เราเป็นอะไรได้มากกว่านั้น ว่ามั๊ย
April 20, 2008
แต่เห็นวันที่แล้วต้องจารึกให้ได้…
March 27, 2008